Nah. Zul je em hebben. Buster.Denk je verlost te zijn van bovenburen met valziekte, ga je op een hond passen die vanaf dag één met de woorden "evil has a name" op zn harige voorhoofd door het huis sjokt.
Buster en ik hebben een soort haat-liefde verhouding. Ik mag hem niet, hij mag mij niet en het is tot nu toe eigenlijk altijd zo geweest dat als mijn ouders weg zijn Buster een nieuwe tik heeft bedacht waarop mijn moeder na terugkomst altijd reageert met 'dat doet ie anders nooit'. Uit prullenbakken eten terwijl hij niet eens in de keuken mag komen. Heel bewust zichzelf klemlopen achter de bank waardoor hij niet meer voor of achteruit kan. Bang zijn voor bewegende douchegordijnen. En in dit geval heeft hij niet een nieuwe tik maar een nieuwe bezigheid ontworpen; van zijn halfopgegeten avondmaaltje laat op de avond de restjes naar binnen schrokken om ze vervolgens jawel, in huis uit te kotsen. En achter de hand houdt hij dan als biologisch wapen waarvan hij weet dat ik hem daarop niet kan aanvallen het feit dat hij er vrij vaak een laat waaien. Bij mij in de buurt.
Buster bestaat voor de ene helft uit hond en de andere helft uit pure paniek. Bang voor alles van opwaaiend blaadje tot de telefoon die overgaat en veel te snel gehecht aan onbekende mensen waarvan zijn gebroken hart zich dan weer uit in het eeuwige piepen als die weer naar huis gaan.
O Buster. Wat is een maand dan lang.
No comments:
Post a Comment