Monday, April 29, 2013

Oranje


Eigenlijk ben ik de perfecte consument.
Ik doe werkelijk waar elk dag boodschappen, heb geen ja/nee sticker op de brievenbus, kijk braaf elke tussenfilmse brainwash-attack ondanks het feit dat we de omnipotente kracht der interactieve televisie bezitten en val onherroepelijk voor elke bewegende reclame, hoe groot mijn grafse kotshekel jegens de met scheet gevulde rondstampende maag van Rennie, het kokhals-opwekkende leukste stel van Utrecht op de roltrap, de veel te hoge uithaal in het liedje van de Gall & Gall reclame en het zogenaamd vertederende "allaaw jambaaw" Jumbo-kindje ook is.

En zo viel ik dus ook voor het filmperijtje met de zwaardgrage Willem Alexander, die op miraculeuze van een haaks en rechthoekige tompouce een rond afgewerkte Jumbol met een chocolaatje maakt.

But it's delicious. Leve de koning :)

Thursday, April 25, 2013

Verhuisd!

Geïllustreerd door ruim elf meter vers gesmeerd psychedelitastisch bolletjesbehang, volgt hier een bescheiden update over ons wel en wee tussen onuitgepakte verhuisdozen, neerdalende wolkjes glaswol van versneden ondervloer, knoerthard opgedroogde verfrollers en een Ikea Pax kast waarvan de handleiding met klem en een alleraardigst tekeningetje waarschuwt om niet onder het zestig kilo plankwerk te staan als je hem laat vallen:

WIJ ZIJN VERHUISD!

Goodbye Bernard Zweers and hello Diny Sprock :P

Wednesday, April 3, 2013

Bouwapen en bilspleten

En ineens plakte er een afgebrokkeld stukje muur aan de verfroller. Waardoor er de volgende dag om half 8 aan den vrieskoude morgenstond al een donsharige bilspleet aan te pas moest komen om de onvoorziene blunder te bekijken. Die na een kwartier apathisch naar het betonnen kunststukje te hebben gestaard heftig kontkrabbend vaststelde dat een van zijn licht-debiele bouwaapjes waarschijnlijk te lui was geweest zn emmertje stopverf bij het puin te legen en hem bij het gebrek aan schedelinhoud over onze slaapkamermuur heeft uitgesmeerd. Terwijl de muur nog zeikende nat was. Waardoor er nu her en der grote korrelige blazen in trekken die onherroepelijk openbarsten als je er harder dan op je gesokte tenen langsloopt. En er dus ter oplossing werd besloten dat baviaan 1 de muur zou opschuren zodat de ondergrond weer zo egaal als een glimmend voorhoofd zou worden. Waarna deze baviaan ons op het inmiddels geïrriteerde hart drukte dat er naderhand met de zekerste zekerheid een laag voorstrijk op kon worden gesmeerd. Wat godverdegodver niet het geval was daar de dorstige muur gedreven door ontembare graagte onmiddellijk weer met de zompige roller fuseerde toen we de voorstrijk er na het opschuren in alle voorzichtigheid op aaiden. En we dus wederom onze hersendode woonstichting moesten bellen voor nogmaals een duchtig klagen en de zoveelste eis voor een freakin normale muur. Wat niet direct kon worden ingewilligd vanwege Goede Vrijdag en zijn aanklevende Paasdagen. Maar dat dit geen probleem was omdat onze immer betrouwbare woonstichting dit voor ons wel aan de hoofdbil door zou geven. Wat ze natuurlijk niet hadden gedaan omdat ze het simpelweg waren vergeten. Waardoor we alsnog zelf de amper te bereiken en bijna mythische voorman moesten bellen voor een tweede afspraak. En er weer drie kostbare dagen overheen gingen voor ook maar iemand een klossende modderpoot in ons nieuwbakken nest had gezet om het probleem te verhelpen.

Gelukkig ging het laminaat leggen een stuk makkelijker.
Maar dat gaat het al snel wanneer het walgelijk onsympathieke en onvoorstelbaar incapabele Elkien zich er niet mee bemoeit. 
Geesh.