Kakker

Ik zal hem Kakker noemen, omdat dat nou eenmaal is wat ie doet. Ik zou hem ook Keffer kunnen noemen omdat ie dat ook doet, maar daar heeft mijn reukorgaan wat in de eerste plaats dankzij hooikoorts al lijdt aan gedempte neusgaten tenminste geen last van.

Kakker is de lummelige nieuwbakken puppie van meneer en mevrouw Sneu uit de blog van 1 mei die diagonaal boven ons wonen. Onlangs heeft hun haarbal het fenomeen territorium markeren ontdekt en kakt hij zichzelf zondanig een slag in de rondte dat het inmiddels met poepvlekken gemazelde vloerkleed tijdens elke regenbui bij wijze van goedkope wasmachine over de waslijn wordt gehangen.
En niet alleen binnenshuis wordt er zo nu en dan een bolus gebakken maar vooral in onze portiek is Kakker net een tube tandpasta die je leegknijpt. Neem nou afgelopen week; zonder enige schaamte stond meneer Sneu toe dat Kakker een zacht kasteeltje bouwde in een hoekje van de portiek. Zichzelf met stank verdedigend lag dat ding een week lang in zomerse temperaturen te meuren totdat de reinigingsdienst van onze woningstichting hun emmertje sop kwam legen in onze portiek. De vijg werd opgemerkt, overgoten met bleekmiddel, nog iets verder in het hoekje geschoven en zonder blikken of blozen liepen de schoonmakers door naar de volgende flat.
Tijd verstreek en de keutel verschrompelde door de chemicaliën tot de grootte van een uitwerpsel van een kat. Toen op een goede dag schoonvader Sneu langskwam en schoonzoon Sneu erop wees dat er poezen hun behoefte in de portiek hadden gedaan antwoordde hij bang voor afwijzing van de schoonfamilie terloops "Ja, erg he?". Vervolgens verontschuldigde hij zich bij zn schoonpa voor het feit dat het vloerkleed bij de wasserette is en liepen ze in een staat van kunstmatige vriendschappelijkheid naar binnen.

Kakker. De reden waarom er een stabiele stank in de gang hangt en de trapleuningen tegenwoordig plakkerig zijn.