Grasmaaier

Grasmaaien. Het is een kunst.
Je kan er voor kiezen het hele grasveld op handen en knieën sprietje voor sprietje met een nagelknipper bij te houden, maar effectiever is natuurlijk gewoon om er met de allesvernietigende maaimachine overheen te baggeren. Schuw niet het kapotgekrikte matras of lege bierfles op het gazon, maar schakel zonder koers te wijzigen rustig door naar de volgende versnelling en onthoud dat het enkel zaak is mee te veren wanneer je over een niet organisch voorwerp rijdt.

En zo ook bij ons achter op het strookje gras dat kennelijk kan groeien op met regenwater volgezogen tampons en beschimmelde melkpakken.
Zo'n één, twee tot dertig keer per week hoor je in de verte het inmiddels irritante geronk van een karretje op rupsbanden met een veel te jolige bestuurder achter het wiel. Knetterend komt het barrel dwars door het ijzeren hek heen rammen en begint nog voor hij het gras goed en wel heeft bereikt zn sikkels van destructie te presenteren aan het tegelpad. Vonkend vervolgd hij zn weg via eerdergeblogde dooswoningen en acht norse katten en het wegslaan van enkele kartonnen funderingen die wekelijks leiden tot de val van het kattenrijk verder is dan toch eindelijk het grasveld aan de beurt. Op zn janboerenfluitjes maakt de maaiman er met als doel voor de dag elk keer weer een sport van zijn uitgespuugde peuk tussen de grashalmpjes te vinden om er vervolgens met een misplaatst gevoel van trots overheen te rijden zonder voor ogen te houden dat gras pas is gemaaid wanneer het dan in ieder geval toch korter is dan het eerst was.
Na een paar minuutjes willekeurig kortwieken sterft het geluid langzaam af richting het ginder gelegen grasveld en vervalt het lawaai van het motorblok in het vertrouwde alledaagse lawaai van hersenloze dreunmuziek en mensen die pingpongballen immiteren.

Tot de volgende dag.
Want bij het kraaien van de haan verandert de jolige maaimachine-man bij aanraking van het eerste straaltje ochtendzon als bij toverslag in de grashark-man. Met eenzelfde overgave harkt hij voor Operatie Werkverschaffing de Alpen aan gras bijeen om deze aansluitend niet op te vegen zodat ze door de wind weer net zo hard worden weggeblazen.
Hooikoorts negerend wordt het vooral niet handig gevonden dit alles op één dag te doen...dus horen we voor de derde dag op een rij het ronkende motortje aansukkelen om het grasveldje vóór de flat te maaien.

Hatsjoe.