Wednesday, July 7, 2010

Oranje

Eerlijk gezegd?
Heel eerlijk gezegd beleef ik dit voetbalfenomeen heel anders dan de voorlaatste ballentrapperij. Dit kan liggen aan het feit dat wij als Friese Amish onszelf onlangs pas van kabeltelevisie hebben bediend terwijl dit beschamend genoeg slechts een suffe kwestie van een losgeslagen draadje in een stopcontact steken was en wij dus klaarblijkelijk al drie jaar kabelgebruikers zijn maar wij nooit eerder het optelsommetje hebben gemaakt, maar het kan ook liggen aan Fifa op de Xbox. En als je vriend dat speelt ben je binnen een week gehersenspoeld en weet je zelfs het rugnummer van de rechtsback van het Turkse Galatasaray en de naam van de derde keeper van FC Omniworld.

Zo erg zelfs dat ik toen we op de hond pasten in het huis van mijn ouderlijke eenheden de hele woonkamer heb belasterd met uiteraard geheel gratis WK-vlaggetjes van de Poiesz waarbij ik bijna een uitheemse vloek over mn nakomelingen tot in de vierde generatie heb afgeroepen door het uiteinde van de slinger op te hangen aan een Indonesische kris maar het al snel voor mezelf goedpraatte toen super-Indo Giovanni van Bronckhorst een doelpunt scoorde, ben ik inmiddels gewend aan het analytisch gewauwel in de nabeschouwing waarin tot in den tenenkrommende treure wordt geanatomiseerd hoe een zuchtje Afrikaanse wind de almachtige bal heeft weerhouden van duizenden mythische goals, schaar ik mij bij de petitie dat "Waving Flag" als lijflied voor elk WK moet worden vastgelegd zowel als bij de petitie dat elke ziel die zn mond aan een vuvuzela zet per direct met pek en veren moet worden opgejaagd, schrik ik me elke keer weer een pletterpetje als ik in de portiek over een grote plas bierbraaksel en een stomdronken halfnaakte buurman met een groezelige Beesie-cap moet stappen die luid scanderend op de grond gezakt tegen mn brievenbus aan zit te kwijlen om deze uiteindelijk ten huwelijk te vragen, weet ik dankzij continue onzinnieuws-injecties godbetert dat Sylvie van der Vaart pikant ondergoed mee heeft genomen naar Kaapstad en ben ik er achter gekomen dat wanneer er aan de zijlijn een matrixbordje met een grote gepixelde "1" omhoog gaat het om een extra minuut blessuretijd gaat en je dus niet hoeft te wachten op een wissel van de keeper.

En zondag moet het dan gebeuren.
Weer 90 minuten doen alsof je het snapt...totdat we wereldkampioen zijn natuurlijk :P

4 comments:

Yfke said...

Heerlijk, jouw blogposts (of is het nou blogposten) - en zo herkenbaar. Heb letterlijk ge-LOL-d :D

Noni said...

Tnx! ^-^
Hoe was the Big Apple by the way..? :p

Anonymous said...

Je hebt het weer voor elkaar...ik heb een dikke glimlach van oor-to-oor! Het is elke keer een feest om een nieuwe tekst van jou te mogen lezen :)

Yfke said...

Groot, overweldigend en druk! Je zou zeggen, niks voor mensen als wij, maar je wordt min of meer opgenomen in de wervelwind en dan is het eigenlijk gewoon heel leuk, zelfs de van schoolklassen vergeven musea en het feit dat Amerikanen overal errug veel corn syrup in dan wel kaas op doen. Volgende keer ga ik langer!