Rommelmarkt

Pasen.
De dag van plakjes kaas in de vorm van een paashaas bij het ontbijt.
Van platgetrapte paaseieren en rottende stukjes eierschaal onder je schoen.
De dag van een snoeptrommel waar alleen nog de vieze witte chocolade eitjes in liggen.
Maar boven alles de dag van krioelende massa's van mensvormen bij stampvolle woonboulevards en braderiën tjokvol hebberige handjes.

Met tevergeefse hoop het hok zodanig te ontlasten dat er niet een lawine van oneindige troep je van je leven probeert te beroven zodra je de deur open doet, stonden vriendje en ik tweede paasdag omringd door ons eigen arsenaal van chaos en zooi uit langvervlogen tijden op een rommelmarkt waar we geheel onbedoeld de ultieme Wibra-mentaliteit van dichtbij mee mochten maken.
En ze waren er allemaal.
De inhalige feeks die overdreven veelbetekenend aan een los draadje of knoopje trekt en geforceerd zucht dat ze eigenlijk vindt dat er wel wat van de prijs af kan, terwijl ze zich zelf in de vingers snijdt omdat ze er in principe eigenhandig voor zorgt dat haar toekomstige aankoop en nog rafeliger uit komt te zien door het draadje er zélf steeds verder uit te rukken.
De onbehouden speknek met opzichtige gouden ketting en te laag decolleté waardoor je rechtstreeks een roodvlezige nachtmerrie inkijkt die met een hese stem van het roken tegen haar even zo verfijnde vriendin kraakt dat het niet haar schuld is dat ze het koffertje omver trapt, omdat het in de eerste plaats de schuld van de standhouder is dat het kutding in de weg staat.
De gierige haaibaai die met een arrogante blik nog drie euro van een prijskaartje van vijf euro af probeert te snoepen omdat ze het schijnbaar haalbaar vindt voor een verkoper om meer dan de helft van de prijs eraf te halen.
Rokers die steevast het rookverbod in openbare gebouwen negeren terwijl je mij echt niet gaat vertellen dat deze egoïstische stinkstokkers sinds het uitvaardigen van het verbod nog nooit in een openbare ruimte zijn geweest en zich dus in geen geval meer kunnen verschuilen achter een laffe "ik wist het niet".

Maar goed, met deelname aan een rommelmarkt hebben wij ons steentje bijgedragen aan het paasgerief van de mensch...het wachten is nu tot de meur losbreekt van een vergeten gekookt paasei wat tijdens de paashysterie ergens te zorgvuldig in huis is verstopt.
Geef het drie dagen en je neus vertelt welk zoekhoekje je hebt overgeslagen :P