Wesp

Poes doet ook mee aan de warmte.
Waar ze in de wintermaanden krampachtig bezig is elk flauw zonnestraaltje uit de lucht te plukken en vreemd genoeg tot vermaak van zichzelf haar snorharen verschroeit aan de gaskachel, heeft plaats gemaakt voor gapen en niks doen en een eindeloos vervelend spelletje waarbij ze precies uitmikt in de luchtstroom van de ventilator te gaan zitten zodat zij met haar uitharende lijf lekker koel zit, maar ik een wind van zweterige kattenharen tegen me aan krijg gewaaid.
Het woest aanvallen en vervolgens opeten van de inmiddels aan flarden gereten fleece-deken ruilt ze in voor loompjes op haar rug naar het plafond staren en het vernielen van mn peperdure leren laarzen heeft ze vervangen door met een scheef hangend kopje wezenloos naar een buurkat te kijken die laveloos van de hitte ook niet meer voor elkaar krijgt dan net zo onnozel terug te loeren.
Zelfs een anders zo overheerlijk stukje verse palingworst laat ze staan en als poes niet vrijwillig mee wil helpen overtollige kilo's aan haar mollige lijfje te kweken...dan weet je zeker dat er wat mis is :P

Maar het kan nog mooier. En dat was eergisteren.
Als poes onder de indruk is van het een of ander of de informatie van die indruk simpelweg niet kan verwerken omdat haar hersentjes meer dan slapen en ademhalen gewoon niet kunnen behappen, dan begint ze als een bezetene te knipperen.
Met één oog welteverstaan.
Heftig knipperend zat poes dus in de bloedhete vensterbank zo goed en zo kwaad als haar lege hoofdje dat toe laat achter een bewegend object aan en ik was in de veronderstelling dat het een doorsnee vlieg wonder boven wonder was gelukt ons muurdikke fort van horrengaas te penetreren. Helaas bleek dit de criminele oom van het fladderende gespuis te zijn en binnen een nanoseconde vloog poes met een kreet door de lucht, lag er een wesp in twee stukken op de grond, was de oerdomme haarbal in het allesverslindende stofnest onder het bed geschoten, stutte ik een loodzwaar matras met mn rug en zat ik met gevaar voor eigen leven met een Hello Kitty-pincet voor haar inmiddels buitengewoon gigantische kin te zwaaien. Vriend kwam vervolgens met 170 uit zn werk naar Leeuwarden gerept en met veel kunst en vliegwerk hebben we de vlijmscherpe, rode gifangel uit haar belachelijk opgezwollen kin verwijderd en het kattebeest voor een anti-allergieprikje naar de dierenarts gebracht. Wij in pure paniek, poes hevig ontstemd omdat ze een gruwelijke hekel aan haar reiskoffer heeft en ze daarnaast ook nog eens slecht zicht had omdat haar kin haar gezicht bijna ontsteeg, en bij de thermometer in haar poephol omdat we er gelijk maar een poezen-APK achteraan hadden geplakt had ze het helemaal gehad en besloot poes dat ze zich beter kon houden bij het rustgevende kapotvreten van mijn laarzen.

Dus hebben wij ons raamwerk voorzien van wederom een laag horrengaas en wachten we rustig tot ons debieltje haar kin weer terugheeft ^-^