Wednesday, March 3, 2010

Koelkast


Logischerwijs zou ik vandaag een bevlogen uitspraak over de gemeenteraadsverkiezingen moeten doen, maar aangezien politiek me gĂȘnant genoeg net zoveel interesseert als het welzijn van mijn omringende buren en ik er dus geen zinnig woord over uit kan boeren, blog ik vandaag een blogje over...onze koelkast.

Stammend uit de Tijd van de Ex, ergo hoogbejaard, draagt het oude lor inmiddels energielabel Z, maakt het ongevraagd ongure zoemgeluiden en om er een schepje bovenop te doen gaat de deur zo nu en dan op onverklaarbare wijze open waardoor er ook tijdens onze afwezigheid in de keuken de nodige energie kan worden verspild.
Lampjes zijn zoals gewoonlijk altijd de eerste slachtoffers van nukkig witgoed en verwante huishoudelijke apparaten, en ook in het geval van ons zorgenkindje steken wij dus al jaren onze armen in een soort van gitzwarte koude grabbelton als je iets uit de koelkast nodig bent en ik kan vertellen dat het erg onaangenaam is wanneer je door een misgreep een pakje instant carbonarasaus aanmaakt met dubbelvla.
Natuurlijk kan het vriesvak in deze rampspoed niet achterblijven en komt het regelmatig voor dat je je 's ochtends op je sokken door een zee van meurend ijswater en drijvende stukjes losgeweekte groente moet waden omdat het onding de boel onaangekondigd heeft laten ontdooien. Draag je hem vervolgens op om zijn taak als vrieselement uit te voeren, wordt het direct overdreven en laat hij het deurtje van het vriesvak stiekem open wat onherroepelijk betekent dat het ijs binnen slechts een paar uur het vak uitkruipt, zorgt dat het deurtje niet meer dicht en dus alle bereikbare lucht bevriest wat leidt tot een massale ijsverklontering die zijn weerga niet kent.
Als genadeklap heeft poes vakkundig de bijna versteende koelkastrubbers van honderden gaatjes voorzien en laat zelfs de tape die als resultaat van luiheid en geldgebrek als sluitmechanisme van de deur dient van ellende los.

Nee, het is wel mooi geweest met dit oude beestje...en zijn perfecte peperdure vervanger heb ik al op het oog ^-^

4 comments:

Anonymous said...

Aiai, dat klinkt niet best, tijd voor een nieuwe dus! Zo'n SMEG is erg tof! Wij hebben een pianozwarte amerikaanse met ijsblokjes, ideaal!

Struinkunst by Lisette said...

Ha, ha, wat een lollig verhaal weer! en hoe toepasselijk, ik probeer Antarctica in mijn vriesvak te ontdooien....sinds gistermorgen....het is al op een kwart....met een beetje mazzel kan ik de koelkast zaterdag schoonmaken en weer aanzetten...

Leremme said...

Wederom weer een smakelijk verhaal van jouw (zo herkenbare) hand.
Love the SMEG koelkast... ach ik droom nog even verder wat de onze heeft de geest nog niet gegeven ( en dus hoeft ie niet vervangen te worden volgens vriendje) Al is het kreng ook een stroomvretend monster.

Ozowiezo said...

Zo'n Smeg is geweldig. Frist je hele keuken in eenkeer geweldig van op ;-) En veel goedkoper dan een verbouwing ook nog...