Vrouw!

Door "gastschrijver" Jappe, vanuit het oogpunt van een lichtgeïrriteerde vriend die tegen wil en dank mee naar elke man-onvriendelijke beurs wordt gesleept :P

Ah, Vrouw. Of, zoals de beurs officieel heet, VROUW! De langste drie dagen van het jaar. Het is nu half vier op de eerste dag en ik kan nu al geen grapjes meer bedenken over Christine le Duc. Voorts moet ik opmerken dat ik het niet prettig vind dat ik kan zien wat voor klanten Christine allemaal heeft. Ik gun iedereen een prettig seksleven leven hoor, serieus. Maar ik hoef echt niet elke Tarzan 3000 over de toonbank te zien gaan. Genoeg daarover.

Op VROUW! (als je ‘t echt zo uitspreekt dan is elk gesprek voorbij voordat het is begonnen…) is elke man in zijn eigen hoofd het meest geoliede, sexy, aantrekkelijke alfamannetje sinds Casanova. Elke pappa die mee moet (ook al zegt hij tegen collega’s van niet) loopt met zijn borst vooruit. Al knipogend, in het geval van een single man of foute echtgenoot, zweeft hij door de vrouwenmassa’s die allemaal oog voor hem hebben. Hij is als water in de woestijn. Zoals het zich in het mannenhoofd afspeelt. De werkelijkheid is dat geen man ter aarde dusdanig veel testosteron kan opwekken om de aandacht van zoveel vrouwen te krijgen, pas als dit een driejarig evenement zou zijn in plaats van een driedaags dan wordt het een ander verhaal. Althans dat is mijn theorie. Vooralsnog zijn zo’n beetje alle aanwezige vrouwen bezeten van alle koopjes, workshops, clinics en gratis eh… zooi.

Brengt mij op het volgende: als ik zou willen dan kan ik elk mogelijke ontharingstechniek uitproberen. Geen massage ontbreekt en overal, O-VE-RAL, zijn kapsters. En tussen deze feromonen loopt, zoals op elke beurs in het WTC Expo, het mannetje van de reclame teksten. Waarschijnlijk is hij tussen de 60 en 140 en hij gaat stug alle standhouders af om zijn diensten aan te bieden. Deze nomade is erger dan de meeste Greenpeace of Unicef colporteurs op straat en herhaalt zo’n 50 keer op zalvende toon ‘dan komt het er mooi op te staan’. Deze man is een bulldog, een verkoper pur sang. Hoewel ik deze keer wel kan stellen dat hij verrassend makkelijk opgaf. Hij zal wel al uit de kosten zijn. Nu onderbreek ik mijn relaas even om een flamenco-zanger op te sporen en te wurgen, het liefst met zijn eigen gitaarsnaren.

Ook beursdag twee ligt in literaire handen van vriendlief...tune in again tomorrow ^-^