Krols

In veel gevallen is een poes "hoorbaar krols" en kan ze makkelijk urenlang krijsen en mauwen. Dit houdt doorgaans na zo'n twee tot drie dagen op en begint pas weer na een week of drie, al zijn er ook poezen die een week lang krols zijn en de cyclus alweer starten na anderhalve week in plaats van drie.

Fable. Fable. Tsk. Tsk. Tsk.
Vakkundig heeft ze de nachten uit onze etmalen weten te zuiveren en al vijf dagen lang kijken onze dichtvallende oogjes en kuise hartjes opgelaten en radeloos naar de kronkelende scheepstoeter op de grond. Apatisch van slaaptekort worden we onderhand moeiteloos één met elk meubelstuk dat ook maar de suggestie van comfort verschaft en zouden we nog zittend op een versplinterde staak in slaap kunnen vallen.
Poes is namelijk met haar één jaar oud luidkeels krols en wil de hormonen bij gebrek aan mannelijke attentie bij voorkeur midden in de nacht via haar inmiddels schorre stembanden kwijt. Haar ogen staan op waanzin en haar immer tapdansende achterlijf wringt zich continu in bochten waar zelfs de Estlandse kampioen Twister spelen nog jaloers op zou worden. Ook beleeft ze de ernstige drang 's avonds op mijn kussen te gaan liggen en haar spinnende lijf als een vibrerende bontmuts om mijn hoofd te krullen, met als zwaarwegend argument dat ik de klok rond wakker moet worden gehouden.

Dus met het oog op de kattenbak op ons met waterballonnen bekogelde balkon en de daarbij geleverde ontsnappingsroute naar Boris en de zijnen gaat Fable morgen naar de dierenarts, waarbij ze bij haar de hormonale boosdoeners weghalen en bij ons een rib.
En ik ben trouwens wantrouwig geworden door de spookverhalen over poezen die tegen alle beloftes in na sterilisatie de natuur boven de Wet van de Medische Ingreep verkiezen en tot het eind der dagen krols blijven, tweede operaties die ondanks de fout van de dierenarts op eigen kosten moeten worden uitgevoerd omdat niet alles netjes is verwijderd of poezen die krols blijven omdat ze zichzelf het gebruik hebben aangeleerd.

Verras mij.