Technisch gezien werk ik bij de Technische Recherche. En technisch gezien eigenlijk ook weer niet, aangezien ik in het kader van vakantiebaan slechts een weekje in de wondere wereld van dactyloscopie rond heb gelopen.
Vanuit een voormalige koekjesfabriek waar ik enkele maanden terug een dagje heb gevilt wegens ruimtegebrek in mn eigen slakkenhuis ontwikkelt en maakt de BVDA producten voor de technische recherche en forensische laboratoria.
Mijn dagelijkse uurtjes crime fighting bestonden dan ook voornamelijk uit het vouwen van doosjes en het aankruizen van hokjes met als hoogtepunt en vrolijkste bezigheid het in elkaar schroeven van lijkenbordjes. Liefkozend wordt dit gesleutel "garnalen pellen" genoemd omdat het naast schokkend funest voor frêle vingertjes een uitermate geestdodend vlijt blijkt te zijn.
Eerst zoek je namelijk tot ergernis van je schone handen en tot vreugd van water en zeep drie maten ongeanodiseerde ijzeren pootjes bijelkaar waar je vervolgens een boutje en een moertje doorheen jast. Inmiddels besmeurd met zwarte vegen draai je er met behulp van handig handwerk en een simpel afbreekmes een buisje op waar de dienstdoende wout op de plaats delict eigenhandig een plastic bordje met nummer in kan zetten en tot slot draai je het geheel zo strak mogelijk vast. Zweet van inspanning biggelt langs je gezicht en zorgt onvermijdelijk voor jeuk, waardoor je er na een halve dag driepootjes fabriceren uitziet als een iemand die zwarte piet niet heeft begrepen.
Maar zoals de man van het bezoekende installatiebedrijf het zo mooi wist te verwoorden: 'Dus eigenlijk werk je aan een deel van de krijm sien, als je het zo bekijkt.'
En dat klinkt al gelijk veel stoerder :P
No comments:
Post a Comment