Dat Friese stadje waar je in het nieuws over leest omdat inwoners zich massaal verzetten tegen de vliegbasis waar de toch al niet zo fluisterstille F16's binnenkort het pijngrensoverschrijdende stokje doorgeven aan de vier keer zo harde Joint Strike Fighters.
Dat Friese stadje waar de arme gehoorbeschadigde drommels elkaar schreeuwend nog niet eens kunnen verstaan als er weer een oorschelpvermorzelaar overvliegt.
Dat Friese Leeuwarden waar de landingsbanen van de vliegbasis als een trommelvliesvernietigend tapijt van asfalt destijds gewoon dwars over de stad zijn uitgerold.
Nou, dat zijn wij dus.
Alsof het niet al genoeg is dat ik als overtolerant beleg tussen een sandwich van twee gehorige appartementen ben gesmeerd, wordt dit broodje op zomerse dagen dikwijls afgemaakt met een laagje oorverdovend lawaai met een hoogst irritant nasmaakje toe. Was het eerst namelijk alleen bij strakblauwe hemelluchten dat de zwerm straaljagers uit de hangar losbrak en charmante witte wolkenstreepjes achterliet, is er onlangs een nieuwe era voor de oren ingeluid toen er tussen neus en lippen in de plaatselijke krant werd vermeld dat er tot ons groot jolijt ook avondvliegen aan het menu is toegevoegd.
Trots en een tikje verwijtend naar ons opstandig adres wordt ons verteld dat de vliegbasis al een immens offer heeft gemaakt door een ontzagwekkende 15% van de vluchten in het buitenland te laten fladderen en dat het van groot belang is dat piloten ook bij nachtval moeten kunnen trainen. Dit argument wordt bij elke boze burgerbijeenkomst, elke e-mail naar Defensie en zoveelste pek-en veren demonstratie als een vrijkaartje om tot elf uur 's avonds door het luchtruim te donderen weer naar voren geschoven en met trillende vaasjes en fotolijstjes in de vensterbank worden wij geacht ons er zonder morren bij neer te leggen.
En zeg nou zelf; als het eerder ter sprake was gekomen de vliegbasis op te heffen en uit het Leeuwarder stadsbeeld weg te vagen, is dan de dreigende komst van Joint Strike Fighters die maar liefst vier keer zoveel decibel kunnen uitboeren niet een hele rare tegengestelde keus om te maken?
Serieus. Met een blootstelling aan zoveel lawaai brokkelt onze van kippengaas gemaakte flat op den duur gewoon uit elkaar.
Hm. Naarmate de stapel theedoeken steeds meer vorm begonnen te krijgen, vond ik haar steeds schattiger worden, maar nu ze hier zo gestut door een rol cellofaan op de bank met een naar rechts hangend oogloos hoofdje bijna menselijk voor zich uit naar de kachel zit te staren en ik me realiseerde dat ik het doodgewaande achternichtje van Chucky heb gecreëerd, is ze eigenlijk alleen maar eng.
