Als de onnadenkende postbode niet op dagelijkse basis de post half uit onze brievenbus zou laten bungelen om het een jammerlijke regenwaterdood te laten sterven, zou ik sinds gisteren een nieuw hervonden respect voor folderbezorgers en postpersoneel hebben gekregen.Het leven van betaalde papierverspreiders gaat namelijk niet over rozen, zo ondervond ik afgelopen avond toen vriend en ik Holy Stitch gingen propageren in de Leeuwarder postgleuven.
Met een handvol vrolijk bedrukte flyers en het schemerzonnetje hobbelden we langs de postbakjes van toekomstige beursbezoekers, totdat we de bocht omliepen en begonnen aan een wijk waar op het gebied van postbezorging niets dan slecht over mag worden gesproken.
Elke deur van deze handenhel is namelijk uitgerust met een messcherp systeem wat je hand er schoon afklapt zodra je een flyer door de bus steekt en op het moment dat je je hand uit de gleuf haalt valt er als rare vorm van diefstalpreventie een houten blok frontaal op je vingertoppen waardoor je verdoofd van pijn niet eens de volgende flyer van de stapel af kan pellen.
En alsof het niet al erg genoeg is dat je nagels met grof geweld een halve centimeter je nagelriem in zijn teruggeduwd, ben ik maar liefst drie keer aangevallen door een maniakale Jack Russel die bij het horen van de postbus scheel van hysterie de gangtrap af kwam donderen en in één sprong mijn kleine vinger wist te bereiken, begon er vijf keer een automatisch vogeltje te kwetteren omdat ik langs een sensor liep en kreeg ik het uiteinde van een springtouw tegen mn kaak omdat mamma het hengsel op een wel heel ongelukkig moment besloot los te laten.
Vervolgens struikelde ik godverdegodver over een rondslingerend kinderfietsje en trapte ik in mijn val tot groot ongenoegen van de naar buiten kijkende eigenaar een perk viooltjes kapot, werd ik belaagd door een uitgedrukte peuk die uit een openstaand raam werd gegooid en toen we opgelucht konden constateren dat we deze postbode hatende wijk weer voldaan konden verlaten, zagen we iemand de flyer al ongelezen en wel in de wild bestickerde Kliko-bak gooien.
En wanneer je dan afgepeigerd en bezweet thuiskomt van een rampspoedige namiddag flyeren, wacht je een ellenlange lijst aan mailtjes waarin je wordt afgebekt en beledigd omdat er nou eenmaal webwinkels zijn die absoluut geen greintje fatsoen of klasse hebben en vraag je je hoofdkrabbend af waarom je in hemelsnaam zoveel moeite doet voor een evenement wat jou in verband met tegenvallend standhoudersanimo zelfs geld gaat kosten in plaats van opbrengen.
Holy Stitch, mensen. Dolle pret :P
