Marktplaats

Dat hij vindt dat ik leuke kleren op marktplaats heb staan maar dat hij zich eigenlijk afvraagt waar ik die zwarte panty's vandaan heb die ik op de foto draag.
Argeloos typ ik netjes terug dat de prijs voor deze gaasbenen bij koopjesbeuker Zeeman zo laag is dat je zonder al je ribben af te moeten staan met alle aso-buurtkinderen ongestoord bankovervallertje kan spelen.
Maar of ik misschien dan nog een paar van die panty's thuis heb liggen die ik naar hem op kan sturen omdat er geen Zeeman in zijn dorp staat. Uit het beetje goedheid van mijn zwartgallig hart stem ik daar mee in, maar in plaats van de doorsnee marktplaatser die mij eerder te woord stond kreeg ik een berichtje terug van de aap uit de mouw: alle vorige mailtjes waren slechts omweggetjes geweest om mij uiteindelijk te vragen om mijn gedrágen panty. En dan het liefst ongewassen.
Hij had er elk onmogelijk bedrag wel voor over en ondanks dat materiële rijkdommen en pure hebzucht mij goed sieren kon ik enkel met opgetrokken wenkbrauw terugmailen: "Bah."

Of ik ook gedragen panty's verkoop, komt twee maanden later eenzelfde sokkenfanaat via marktplaats met de deur in huis vallen.
Onderzoek in verwijderde en verzonden berichten wijst uit dat deze mannen afzondelijk van elkaar opereren in fetish-wereld en het was op dat punt dat ik het idee kreeg dat deze mannen de panty's simpelweg over de stoel in de slaapkamer willen hangen opdat het lijkt alsof er een echte vrouw in het huis rondloopt. Ook deze maillotman kreeg dezelfde drie letters als zijn voorganger toegestuurd, maar nog voor ik goed en wel de hotmail-pagina had ververst diende de volgende dolleman zich aan die zijn oneerbare voorstellen verpakte in de vraag of hij mijn stiletto laarzen kon kopen mits ik akkoord ging met zijn twee voorwaarden. Rekening houdend met voorwaarden als alleen inclusief verzendkosten of mits de hakken nog in goede staat verkeren stuurde ik doodleuk terug dat ik zijn vorige mail misschien niet had ontvangen en wat die twee zaken dan waren.

Dat ik op hem moest gaan staan en hem er mee moest schoppen.

En doodserieus in uiterst nette taal meldde hij dat ik zelf mocht bepalen wanneer en hoe hard als het maar wel met die laarzen was. Op mijn "bah" werd als laatste strohalm geantwoord dat hij er veel meer voor wilde betalen dan de laarzen in kwestie waard zijn, maar seriously. People. I just wanna sell clothes!

Counting sheep to get some sleep

Bluuurgh...wat een kutnacht.
Als dank voor het feit dat we gisteren twee dagdelen lang niet in Leeuwarden waren, werden we bij thuiskomst uit onverwachte hoek warm onthaald door nota bene de onderburen en hun verbaal aanwezige overactieve vrienden. Op welke bank en stoelen en met welke vorm van audio zij in vredesnaam hun bezoek verwachten te vermaken is mij een raadsel aangezien ze constant elkaars spullen stukgooien, maar onder de zelfbedachte vlag van "het is slechts ontzettend lawaaiige visite maar nog steeds níet een officieel feestje" meenden ze ons te slim af te zijn en vonden ze het dus niet nodig ons te informeren over dit irritante samenkomen en zaten we tot 4:00 's ochtend vast aan aanstellerig gekakel en monotone basstemmen met als klapstuk dat ze elkaar bij het afscheid oorverdovend schreeuwend tot ziens moesten wensen.

Wanhopig naar slaap heb ik met een koptelefoon op geslapen waardoor ik sowieso om het half uur wakker werd met een verlamde oost of westkant van mn gezicht en nu naast ernstig slaaptekort lijd aan een dubieuze vorm van nekpijn en dubbelgevouwen oren. Ergens midden in de nacht heb ik mezelf ook nog gered van een wisse verstikkingsdood omdat onrustig slapen en woelen niet samengaan met een ellendig lang koptelefoonddraad...maar dit alles natuurlijk niet zonder een paar keer de hele radio bovenop mn hoofd te hebben getrokken toen ik me op mn andere zij draaide.
Vervolgens reïncarneerde de mug op onze kamer wel een stuk of tien keer in dezelfde irritante mug die hij al was vóór ik hem had doodgeslagen en heeft hij me zodanig leeggeprikt dat ik me deze maand wegens tekort aan bloed niet eens kan veroorloven ongesteld te worden. Wee mij!
Maar ik baal er nog het meest van dat ik tegen een uur of 6:00 pas in slaap viel en dus door de wekker van 7:30 heensliep...speciaal gezet om vanaf die minuut non-stop de wasmachine zonder geluiddempende voetjes te laten draaien en centrifugeren als wedergebaar naar de onderburen.
"Oeps."

Zwerfkatjes

Blij met elke korst brood, lege eierschaal of afgeknapte waslijn die naar beneden komt vallen liggen ze tevreden tussen de verdorde struikjes in de modder die is bedekt met een hardnekkige hoornlaag van peuken. Bij elke schijnbeweging van een balkondeur drentelen ze bij het gebrek aan katteninstinct steevast naar het verkeerde balkon om het grote staren naar eventueel vallend voedsel te laten beginnen. Dit zelfde gemis aan natuurlijke reactie laat hun ook regelmatig het geluid van neerploffend vlees niet koppelen aan richting en dus vinden ze het pas nadat ze zichzelf eerst een weg door modder en grassprietjes hebben gegeten.
In tegenstelling tot de huiskat is hygiëne in geen geval aan deze groezelballen besteed; hun voorkomen varieert in de eerste plaats van halfkaal tot hangbuik tot simpelweg onaantrekkelijk en stuk voor stuk zijn ze te lui om hun poot op te tillen om zich te wassen. Iets waar je geen van allen ooit op zal betrappen, zelfs niet wanneer ze bij jeuk door het boven asfalt verkozen rulle zand hebben gerold.
Hun aantal is door de jaren heen teruggedrongen van een zwerm van 24 naar 8 en alsof ze het doorhebben wordt er om de paar maanden hard aan reproductie gewerkt met als ziek feit dat er van de acht slechts één poes níet is gesterilliseerd...
Het is de Indoman van een paar balkons verderop die na elke regenbui de papier-maché bergjes vervangt door verse kartonnen dozen die bij wijze van huisjes worden neergezet en waar ze direct met zn veel te velen in kruipen. En mocht het de katten niet smaken in muffe dozen te pitten dan ligt er als resultaat van relatieproblemen altijd nog een hele meubelboulevard aan huisraad op het gras. De vaas inclusief plant of goedmaak-boeket is favoriet, opgevolgd door persoonlijke spullen als gameconsoles en fotolijstjes en niet te vergeten het symbolische matras...
Onder het motto "gewoon bukken als er iets jou richting op wordt gegooid" leven kat en mensch al jaren samen in onze achterstandswijk waar gezond verstand bij het intrekken van de eerste aso gillend is weggerend.

En eigenlijk zijn ze van niemand, deze bewoners van de begane grond...maar het zijn met stip de aller beste buren die je je kan wensen :)

Balkon volk

Buiten is het 25 graden en onmiddelijk verandert onze krappe flat dankzij platte daken en eeuwige zonzijde in een oven. Buiten is het 25 graden en ik waag me niet buiten omdat mijn huid een pigment-magneet is en ik er binnen de kortste keren uitzie als een panda als ik na een dag in de zon mn ogen dichtdoe. Buiten is het 25 graden en dat is wanneer ze naar buiten komen.
Het Balkon Volk.

Om hun lijf van het felle zonlicht te weren dragen de vrouwtjes miniscule bikinitopjes die enkel tepel en schaamhaar bedekken. De mannetjes daarentegen kunnen beter tegen zonlicht en proberen juist met hun reflecterend witte borstkassen contact te leggen met het Balkon volk op de tegenover liggende balkons om vervolgens zinloze gesprekken te voeren in een taal die voornamelijk luid schreeuwend uit moeten worden gestoten.
De vrouwtjes communiceren doorgaands door zo zichtbaar mogelijk voor andere mensen obscene dansjes op te voeren op veel te harde muziek omdat deze vanuit de woonkamer op het balkon hoorbaar moet zijn. Hard gegiechel bevestigd elke mannelijke kreet en om zich gewild voor paring te maken laten zij hun bikinibandjes per ongeluk af schuiven.
Ter bescherming worden er petjes onder het motto "hoe langer het voorhoofd hoe minder laag de wenkbrauw lijkt" op het simpele hoofd gelegd en het geglinster van een opzichtige gouden schakelketting moet vijanden op afstand houden. Ze verdedigen de stam met papieren pijltjes die door middel van grijze plastic buisjes en mondluchtdruk naar een ander balkon worden geschoten zonder enig besef van wat een brandende barbeque met een papieren pijltje kan doen. Het resultaat van de oorlog behoort te blijven liggen op het stuk niemandsland tussen de balkons in omdat het hun probleem niet meer is zodra iets hun balkon heeft verlaten en troep en rotzooi de buurt nou eenmaal een betere leefomgeving maakt.
Een opmerkelijk volk dat zich dankzij het gebrek aan benul van wat dan ook bijzonder snel kan voortplanten en elke keer opnieuw het vuur weer uitvindt...maar vooral een volk dat er alles aan doet de betekenis van het woord aso hoog te houden.

Welkom nieuwe buren. Bij deze zijn ook jullie aan mn shitlist toegevoegd :S

Simmerwille

Met een niet al te snuggere blik kijken twee oogbollen weggedrukt onder een laag voorhoofd het zwaaiende omaatje naast me aan.
Het restje beleefdheid dat door de jaren heen nog niet uit hun mensaap bewustzijn is ontwikkeld maakt dat hij vertwijfeld zn hand omhoog doet en net zo vertwijfeld terug zwaait. In een poging dit gebaar van vriendelijkheid te plaatsen in zn botte hersenen tilt hij bij wijze van lach zn rechter mondhoek omhoog, geeft een dot gas en neemt voorrang op twee laverende zeilbootjes en een protserig plezierjacht.

Afgelopen zaterdag hadden we een familiedag, oftewel "Familien tag" aangezien het leeuwendeel van de familie van mn vriendje Duits is.
Het was weer een feest van verkeerd begrepen woordgrapjes en te letterlijk vertaalde uitspraken waarbij we fit werden gehouden door handen- en voetenwerk en vocabulaire ons meedogenloos in de steek liet. Afgeladen met een leger onbegrijpelijk plat-Duits pratende bejaarden en een handjevol jeugd vertrok rondvaartboot de Simmerwille voor een zeven uur durende tocht over het Sneekermeer en Heegermeer. Met de zon op de schaarsbehaarde schedeltjes en met de wind door de haren en haarstukjes kruisten we de Friese wateren en voeren we natuurlijk onvervalste Friezen in speedbootjes tegen het aso lijf. Uitgerust met bier en een een blonde stoot met tieten proberen ze met snelheid andere mannetjes te imponeren terwijl ze met hun blote kippenborst en kale kop met flaporen achter het stuur hangen. Tradities ontgroeid kijken ze stuk voor stuk raar en bijna aangevallen op als een voorbijganger hen groet, iets wat een soort van ongeschreven regel is op het water en wat je doet als je een ander bootje tegenkomt. Vervolgens kijken ze je aan alsof je gek bent en concentreren ze zich weer op stoere dingen.

Zich niet bewust van de generatiekloof zwaait het omaatje naast mij steeds vriendelijk naar elke boot om daarna een gesprek aan te knopen met een familielid over hoe mooi ze de Friese Meren en het landschap vindt en ik vraag me af of ik haar zal uitleggen dat jonge bootvaarders deze regel onderhand niet eens meer kennen.

Maar ik heb het idee dat ze dat niet eens heeft opgemerkt en bovendien was ze ook alweer afgeleid door de glinsterende golven op een prachtige dag :)

Queen of Hearts

Nou ik zag ze vandaag lopen, hoor, richting de Bloemetjesmarkt op Hemelvaartsdag in hun unisex wit gewatteerde jassen met matching sjaals.
Sneue Monique met haar uitgedijde vleugelbillen in een veel te strakke spijkerbroek gepropt voorop, haastig gevolgd door een door haar aangeklede en gestylede Slaaf 1 met, hoe kan het ook anders, Slaaf 2 op zn arm. Onder de plak en constant zenuwachtig iets verkeerd te doen drentelde de onderdanige Hartenkoning met hun nog niet zindelijke hondje tegen zich aangedrukt achter zijn minstens twee koppen grotere Hartenkoningin aan, klaar om elk moment in te kunnen stemmen met alles wat ze zegt of wil dat hij voor haar doet. Bij thuiskomst kwamen we erachter dat ze voor het kippeneindje naar de stad het Sneumobiel hadden ingezet, je weet wel, de oerdegelijke rode startersauto die op haar bevel van zijn geld moest worden aangeschaft en altijd oogverblindend glimmend met kaarsrecht ingedraaide banden staat gefileparkeerd op het plekje het dichtst bij de portiekdeur.

Wat eerst een leuke schuinbovenbuurjongen was is nu opgeslokt in kneuterige degelijkheid die sinds de intrede van Frau Monique zn hele hebben en houden af heeft moeten staan aan het Grote Plan; namelijk totaan de vertruttingsdood bij elkaar blijven, overwerken zodat zij haar baan op kan zeggen en boven alles het contact met al je vrienden verbreken zodat je meer tijd overhebt om met je schoonouders op te trekken die er gelukkig toch al zes dagen per week zijn.
En een avond doorhalen doe je toch ook niet meer als je een "relatie" hebt van 4 maanden? Liever op zaterdagavond om een uur of elf onder de wol, schreeuwsex hebben en de zondagochtend fris de schoonouders ontvangen.


Oh ja. En de Neus is verkouden. Ik kan me niets smerigers voorstellen.