IJskrabbende buren met snotneus, hoestend startende rammelbakken, zacht vloekende loonslaven die de ochtenddienst draaien...winterweer is wederom op Nederland neergedaald en er is niks fijners dan je te verkneukelen aan het ongerief en novemberleed van je buren terwijl je zelf nog een halve meter onder je warme donsdeken wegduikt.Normaal gesproken dan.
Het was vriend en uw immer prikkelbare ondergeschrevene na een fikse doch vermakelijke dronken burenruzie, een luidruchtige sekspartij van de onderburen en de zoveelste preventieve politie-inval naar een vermeende wietkwekerij namelijk eindelijk gelukt in slaap te sukkelen. De zatlappen hadden elkaar met kapotte bierflesjes bewusteloos geslagen, de seks was wurgseks gebleken, de wouten hadden we netjes doorgestuurd naar de buur waar we de grootste hekel aan hebben waardoor hij nu volkomen onterecht hoofdverdachte in een drugszaak is geworden en onze achtelijke aso-straat zou rond dit nachtelijk uur voorlopig rustig zijn.
Ook poes had een rustige nacht. Haar slaapritme loopt vreemd genoeg synchroon aan dat van ons, met als enige verschil dat ze altijd een keer naar haar poeppaleis moet ergens in het holst van de nacht.
En hier zit het woordgrapje.
Want ons harige stinkkanon heeft de irritante gewoonte om klauwen vol grit naar buiten te strooien als ze uit haar schijtkoepel stapt, gevolgd door een kalm loopje terug naar ons bed zodat ze lekker de meur van zich af kan laten waaien onder onze deken. Alleen deze keer hoorden we aansluitend op de kletterende gritnevel een afwijkend patroon in haar wandelstijl en was ze tot ons optimaal afgrijzen met haar net ontpoepte poepgat over het laminaat aan het schuren. Uiteraard begon ze van schrik als een idiote lijpkikker door de slaapkamer heen te rennen toen we het licht aandeden en spoorden onze pisnijdig hysterische geluiden en belachelijke vangbewegingen haar enkel aan om nog debieler door het vertrek te stuiteren. Toen we poes op een gegeven moment uit de lucht wisten te grijpen kwamen we er vomerend achter wat haar darmhol dwarszat en konden we kokhalzend concluderen dat poes bij het wassen ooit een lange haar heeft opgeslobberd...waar haar keutels zich vervolgens omheen hadden gedrukt waardoor haar uitwerpselen als een geregen ketting de buitenwereld in werden gescheten. Ook het vermelden waard is het feit dat poes deze netelige situatie niet zelf op kon lossen en dat vriend haar wriemelende lijf onder de linkerarm moest nemen zodat zijn rechterhand de popcornketting boven de wc uit haar reet kon trekken.
En dat was nog niet alles.
Want ik lag nog maar net weer onder eerdergenoemde warme dekens toen ik in de eerste instantie dacht dat poes nog een duister mopje had uitgehaald door haar afgekauwde speeltje mee onder de lakens te slepen. Dat het geen kattenspeeltje was realiseerde ik me toen ik de deken optilde en zag dat ik met mn blote kuit een snow angel van lauwe kattenstront uit had zitten smeren over het hoeslaken omdat ze tijdens haar sprintjes schijnbaar een deel van de lading op bed was verloren.
Dus daar stonden we dan geradbraakt in de huiskamer bij de gaskachel. Gedoucht en wel. Om vier uur 's ochtends. Terwijl het hele scala aan bepoept beddengoed reeds in de wasmachine stond te draaien en poes zich al weer knusjes had opgekruld op haar zachte kussen.
Slaap lekker.
